beyaz yolllar vardır
bir devrimcinin küskünlüğünde karanlıklara gider
iç çatışmalara köprüler kurulur
uzak çok uzak ilk nefes aldığım coğrafya
don’mu durgun akar kızılırmak mı
hangisine arşın tutsam
deli kanım durulur gönlüm yorulur



ne binüçyüzkırkbiri çektik beri
ne bir cana kıydık
nasıl yakamıza yapışan sevdaydı bu
çelimsiz kuru bir çocuktum oysa
hesap yanlış mı görüldü
yüreğim benden önce mi büyüdü



baş kaldırışlar kalın kitapların arasında saklıymış
sığmadı körpe bedenlere kaçış
sen;dramalı,fatsa’lı söylemiştin ya bana
kantarı ekvator’un tam ortasına kurmalı arkadaş
darasını yoksuldan yana almalı
neden taşmaz koca koca denizler
okumalı,teraziden iyi anlamalı



adam dediğin yara almalı arkadaş
gösteremezsin hamiyetinden aldığın yaraları
beşli olmalı,martin olmalı
yani,damgalı yaşamalı



kuğulu nere bura nere
ulan seyit bu kulağıma fısıldadığın ne yanık bir kelime
eğer perem perem olmadıysan sende
kötü alırım ahtımı bilesin
tanırsın beni,nesimi’ye bile şükredersin



ne kadar yağmur yağarsa yağsın
gece bulanır sular
bilmez kimse,en bulanık aktığında durulur
öldüğünü sanma sakın
her insan bir köprü başında vurulur







kasım