Kar da yanar mı deme
Beyaza kor düştü izinde
Soğuk yanığı adımlarım aynı hikayeyi dolaşıyor bu kış da
Hep üşüyor.
Göğsüme ektiğim tohumlar çürüdü yerinde
Ümitlerim boy vermiyor
Ruhum ezildi ruhunun ağırlığından
Cüce bir ümidi emziriyor sevdam
Büyümeyeceğini bile bile.




Yine de seviyorum bıraktığın izlerin üstünden geçmeyi
Haramice giriyorum aralık kapılardan
Cam kenarlarına ekmek kırıntıları bırakıyorum zihnimde
Bir serçenin gagasını okşuyor ümidim
Karnını doyuruyor
Elhamdülillah deyip kalkıyorum bir düşten
Bereketi eksilmiyor gönül soframın
Başköşede kurulu yerin
Bağdaş kurup oturmanı bekliyor.
Gelsene!




Yaraya tuz basmak değil de sevdiğim
Tuzu uzatan ellerin acıtıyor canımı
Gel gör ki en çok da onlar sevdiriyor
Varlığı eza yokluğu eza bir yolu arşınlıyoruz birlikte
ya çoğuz ya hiçiz
ortası yok.