Acı beynimi işgal etti
Yumruğum şakaklarımda
En çok ağrıyan yere dayadım
Kesiyor mu ağrıyı
hayır..



İlk değil bu kadere karşı gelişim
Her acıyan yerimde onu arkama alıp yola çıkışım
gide gele eskittim nasılsa
yollar bana alışkın.



Her kırıldığında dalım vücudumdan
düştüğüm yerde yeniden yeşerişim
Ayaklarım da çarık
Nene Hatun gibi azimli
Onun gibi inançlı
Güneşe doğru geleceği adımlayışım.



Ümitsiz kalışımda
Sığındığım yuvadan uçuşum
Kanadı kırık kuş misali düşüşüm bir uçurumun kenarına
Vazgeçmedim nefes almaktan
Yaralarımı sarmam uzun zaman alsa da..



Kirlenen bendim beyaz tüylerimle
Temizledim her seferinde
Suyun berraklığında
Vazgeçmedim uçmaktan
imkansızlıklara inat
Bazen kırık
Bazen ağlamaklı
Ama hep bir umuda yolculuk hevesi yüreğimde.



Biten günün sabahına
Gözlerimi her açışımda
Ela’sını yitiren gözlerimi karalarla sevdim
Ama kimseye hayatımı teslim etmedim
Etmeyeceğim.






Ayvazım DENİZ