Öylesine geçiyor günler
dişlerimi sıkarak
kar yağarken saçlarıma
resminle bakışarak
gittiğin gün döküldü birinci dişim
ikincisi bıraktığın çiçekle ağlaşarak

üçüncüsü düşerken türkü dinliyordum
dördüncüsü düşerken küfrediyordum
beşinci düşerken zorladı damağımı
altıncısı düşerken okşadı yanağımı

yedincisi günlerce düşemedi bir türlü
uğurlu rakamım yediydi çünkü
sekizinci düşerken nasıl da ağlıyordum
dokuzuncu düşerken sayıklıyordum

onuncuyu hissetmedim onbire geçtim
düşse de onikinci gelmeyecektin
onüçüncü uğursuz yara yaptı ağzımda
ay gibiydi ondördüncü tadı hala ağzımda

onbeş ile onaltı birbirine yaslandı
onyediyle onsekiz hasrete dayanmadı
ondokuz çok direndi yirmiyle sevişirken
yirmibir yirmiikiyi yanında götürürken

yirmiüç desen seni nasıl seviyor
yirmidört hala gözlerini özlüyor
yirmibeş çapkın dudağına takılmış
yirmialtı süt sanki göğsünden mi sağılmış

yirmiyedi düşerken ah çekiyordu
yirmisekiz son kez resmini öpüyordu
yirmidokuz ile otuz nasıl düştü bilmem ki
otuz birincisi çürüyüp gitti

öylesine geçiyor günler
son dişimi sıkarak
kar yağarken saçlarıma
resminle bakışarak

ümit atayman