kader aynı hikayeyi boynuma sarar
ve sen hiç olmadığın kadar bana yasak olursun

sarılacağım mevsimler
buzla karışık
iklim ülkesinde
olmazına sürüklenirken
mavi tebessüm çocukluğunun eksik tümcelerine çakılır
ve ben hiç olmadığım kadar sana emanet olurum

öylesine geçip giderken
penceremin önünden
bir anda biz olur
ve sıkıca bağlanırsak birbirimize
o vakit aşk olur
gökkuşağı adımızı semaya yazar
yıldız ve güneş oluruz

çabuk çabuk
yazılmış şiirlerden
begonya kokulu bahçelere
bir çay demi zamanında
şarkılar ötesi
yaşanırken bu sabahlar
akşamlar Ahmet Haşim güzelliğinde
*ağır ağır çıkar merdivenlerden
ve bir kuş şair olur o vakit
farketmeden

ötüşü
senin öpüşün gibi
yarım yamalak oyunlarımda sendelenir
deniz dalgası boyunca
duymadığım
işitmediğim haykırmaların mor sayfalarda kirlenir
ve kar hiç olmadığı kadar siyah olur

bendeki beyaz halin
ilmek ilmek işlenir çözdüğüm sorularla
soğuk baharlara
göremediğin
hissedemediğin bu uzak tuzak olur
yaklaşamadığın kayıp yakının kadar
ayıp uçurumlara sokulur sahte gülüşlerin
ve yine sen hiç olmadığın kadar bana zifiri olursun

ve sustuğun kadar konuşkan
konuşkan olduğun kadar suskun olursun
daha sonraları

ben senden
sen benden ibaretken

anlaşılır mı bilmem
benim sende yaşadığım bir ömrün huzuru

bilinir mi bilmem
her baharın senle dolduğu...








(İlknur Karaca)