Ben senin
Gönlunun çorak toprağında kendiliğinden açan bir çiçektim.
Henüz örselenmemiş taptaze ,kırmızı kankırmızı tadında
Hatta büyümeye üşenen bir gelinciktim avuçlarında.



Uzaklardan konmamıştım avuçlarına
Cenin kadar çıplaktım karşında
Aşkın büyüsü öyle sarmıştı ki ikimizi de
Sen ,Geçmişi unutuyordun gözbebeklerimde.
Ben ise tasasız kelebek misali idim kollarında.


Zaman su gibi akıyordu takvime gore
An geliyordu ,Korkusuzca yürüyorduk ateşe, yalınayak
AŞK nar olup yakıyordu ikimizide.
Asudeydik yanyana iken
Asudeydik iliklerimiz birleşirken .
Yine an geliyordu
Aşk ,ölüm soğukluğu veriyordu intizarlı ayrı ayrı yaban gecelerde.


Yokluğunda,dargın olarak kucaklıyordum geceleri
Gözlerim ,uykularla barışmıyordu bir türlü,cemalini sayıklamaktan.
Gecenin kanatlarına düğümlüyordum sevdamı
Adın Samaya ulaşsın Kaderim olasın diye el açıyordum Mevla’ma.
Sonra
Gerçek bellediklerimi sarıyordum sigaramın arasına
Bir Seni çekiyordum cigerlerime Bir de gelecek olan hasretini.
Apansız ,Karabasan çöküyordu gecemin en kör saatinde
Ümitlerim ufalanıyordu parmaklarımın arasında.
Yüreğime açtığın yara her gece besleniyordu ilahi sevdanla
O yuzden kapanamıyordu zamansız yediğim bu vurgun.



Senin kokun yerine,Kan kokusu anımsıyordum o kuytu karanlıklarda.

İradem dışında,
Gözlerimden kan akıyordu ,beyaz kağıtlara ,mürekkep yerine .
Satırlarımda sana ait herşey saklıydı.
Gök ağlıyordu bak yine, sağır ediyordu kulaklarımı
Sağır ediyordu yokluğunun sesi ,odamın duvarlarını.

Hangi ay aydınlatırdı ki sensiz gecelerimi ?
Evvelde, Seni Seninleyken özlüyordum ben Aşkım.

Hangi güneş aydınlatııyor ki sensiz sabahlarımı ?
Bak ! Seni Sensizken özlüyorum Ben şimdi.


______ 2 0 0 9 ______