Aklımı yitirmiş gibiyim
Gözlerine baktığım vakit,

Ruhumda gelgitler yaşıyor
Yaban düşüncelerim.

Sevmeyi öğrenmek isteyen
Haylaz çılgınlığımın heyecanı yükselirken
Saatlerim sana takılıp kalıyor her gece.

Tanrının bağışladığı bu kudretli nefesimle
Alay ediyor bütün zaman

Sana tutunmadan, seninle avunmadan
Geçireceğim gün sayısı silinmiş gibi ömrümden

Sürgünüm anlayacağın
Kalbimin derinliğine düştüğün o günden beri

Sana kilitlenmiş olan bakışlarım
Durmadan irkilirken güzelliğinle

Gözlerimden her kayboluşun
Hayallerime hançer vuran bir katil gibi durur
İçim de ki sana olan özlemimi vururken


Sen Ey ! gül kokan gül ’üm

İçimi çepeçevre saran
O edalı duruşunla
Yalancı hayatı yudumlatırken tenime

Kefen giydirilecek bu ömrüm
Gerçeğine uyanmış gözlerle
Her dakika seni saracak düşlerine.

Ruhumun en ince noktasına temas eden güzel rüya

Dilimde ki sessizliği kıracak tek kelime

Ve bir şair’in dünyasında akıp giden mucize
Ve en güzel bahçelerin asil yüzlü ateşi

Hayata karşı duran keyifli duruşun
O zarif, büyülü, hoş yüzü

Zalim hayatın nedensizliğini
Nedenlere yükleyen yürek yangını

Sen karanlığımı ışığa vurdukça
Yazdığım bütün şiirler şarkılar
Sana bestelenmiş sana yazılmış olsun.


İçimde ki hüzün senin hayalinle boğulan
Küçük çocuklar gibi ağlamaya mahkum edildikçe,

Bana bağışladığın küçük bir tebessümle
Avunmak bile bana şeref olacak

Sen Ey! gül bahçesinin o gül kokulu kadını.



AĞLAYAN NİSAN