4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2451
Okunma

Benden koptuğun günden beri,
Tanrı Dağları kadar öksüz,
Tibet Çölleri kadar ıssız yüreğim.
Demirden dağı delip geçercesine,
Ateş vurup erittin bu yüreğimi.
Ötüken’de ağlayan bir çocuk,
Yalnızlığı kendine ülkü edinmiş akıncı gibi,
Özümden uzak düşmüşüm, istemeden.
Biliyorum, yeniden doğacak Kızıl Güneş,
Hissediyorum yeniden birleşecek, Atilla’dan Atatürk’e olan süreç.
Yeniden ulusa, dağı taşı inletse Börteçine,
Yeter artık, birleşin dese Başbuğ Mete
Demedi mi, Ulu Bilge? Kim yok eder seni
Yesevi’den Hacı Bektaş’a, yanmadı mı gönüller Hak aşkıyla?
Biliyorum, yeniden buluşacak ayrı düşen bu gönüller...
5.0
100% (4)