0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2271
Okunma
Oyunun en heyecanlı yerinde annem çağırırdı.
Sonra rüyanın en tatlı yerinde kurduğum alarm...
Aşkı tam hissettiğim anda "bitsin" kelimesini duyardım.
Terkedişler, terkedilişler muhakkaktı "aşk" dediğim çetin savaşta.
Sözleşip, yolun sonunda buluşmak isterdin bazılarıyla..
Aklını, fikrini onunla doldururdun hep.
Yol belliydi.
Yola çıktığında, tek olduğunu anladığında...
Bir kutuya konup uzağa bırakılan bir kedi gibi hissederdim kendimi.
Sonra yine ait olduğum yere yani ona giderdim ben.
Keserdin ekmeğimi, suyumu...
Günlerden bir gün açlıktan değil de.
Güvenmekten öldüm ben sana.
Semih Uludoğan
