Yeşil nohutu sevmeyen yoktur herhalde.
Tozlu tozlu, kamyonet kasasında satılan yemyeşil nohutlar.
Yıkarsan tadı kaçar, yıkamazsan anne kızardı.
Tozuyla pisiyle yemeliydin onu.
Oyun oynarken mahallede yavaş yavaş ilerleyen kamyonette,
bağırırdı adam "nohutçu" diye son ’u’ harfini uzatarak.
Paramız olmazdı cebimizde ve eve koşardık elbette.
Biz gelene kadar giderdi nohutçu. Üzülürdük.
Giden her şeye üzüldüm ben hep zaten.
’Nohutçu’ örneği gibi en heyecanlı yerde gittiler.
Heves kursakta bırakılarak...
Umut etmek, hayal kurmak, sevmek güzel şeyler vesselam.
Umut etmek deyince aklıma gelen;
Şair’in de dediği gibi "İdam sehpasındaki hapşıran bir mahkuma
çok yaşa demek gibiydi bazı umutlarımız"
Hayal kurmaksa gerçeğin provasıdır adeta;
Su kenarında yürüyen hayallerinize çelme takıp,
onu suya düşürenler olmuştur hayatınızda.
Ya da boşlukta iken tutup ellerinizden sizi kalbinin içine çekenler.
Sevmek deyince aklıma tek bir şey geliyor;
Ankara’nın batı kentine selam olsun..

Semih Uludoğan