Merhaba Sevgilim,
Üşüyen ellerim.

Sana gel demeyeceğim çünkü gel kelimesi tükendi dilimde.
Artık gözlerime de senden düşler sürmeyeceğim.
Zor olacak ama sensizliği kendime yedireceğim.
Boş boş bakan gözlerine bir daha aşık olmayacağım.
Kendi yolumada taş koyup düşmeyeceğim.
Çünkü her yere düşüşümde dizlerimin yerine kalbim kan revan oluyordu hep...
Anlayacağın bir daha içimi kanatmayacağım.
Seni, sevmeye başladığım yerde bırakacağım.
Soran olursa yoktu öyle bir şey diyeceğim.
Gerekirse beni vurduğun yerde seni unutacağım.

Yine o eski-püskü sokakta oturup,
Penceremde sardunyalar yetiştireceğim.
Yine yeşil ışıkta karşıdan karşıya geçip,
Halk otobüsünün en arka koltuğuna oturacağım.
Fakat penceresinden dışarı bakarken seni bir daha hayal etmeyeceğim.

Kirlenmişsin diyenlere,
Onsuzluk kirletti beni demeyeceğim.
Adını duyduğum her masada hiç bir şeyi ertelemeyip,
Kadeh kadeh sen yerine, sensizliği içeceğim.

Bir şişe rakıya seni değişeceğim.
Artık saatler seni sen geçmeyecek,
Her çalan kapıya sensindir diye de koşmayacağım.
Selamını getirmeyecek rüzgarlar,
Seni bir çırpıda unutup atacağım.

Yaşadığımız ne kalmışsa, düne dair,
Hepsini unutup, kapı arkasına asaçağım.
Adını şiirlerime meze yapmayıp,
Sen, kelimesini hiç bir cümlede kurmayacağım.