kocaman bilinmezlikti
sana dair yazılan her şey.

sen daha on yedisinde
sırtlamıştın hayatın olur olmadık yükünü...

sanki dokunsam kıyamet kopacak gibi bakardı gözleri
selam verdin mi
derinden gelirdi karşılığı
selamı, huşu içinde.

daha on yedisinde elli yaşın yorgunluğu vardı
kimseyle konuşmaz
siyah abasıyla acılarını usulca örterdi...

göz göze geldiğimizde sormak isterdim
nerdeler...
onu tek başına sokaklara atanlar.

veya onlar hiç yoktular
onda her sorunun cevabi hee idi..
kalbindeki sızıyı gözlerinden anlardım

sanki bir dilek tutmuş ta
olacak günleri bekliyordu ...
kimseler bilmezdi onun nerde yaşadığını

bir uçurum kenarında yanlızlığa bırakıyormuş kendini
dedim ki insanlıgı barındıran dağlar
yoldaşın mıydı...
sustu ve soluksuz baktı yüzüme
ve öyle derin baktı ki gözlerime
bir anda kendimi boyutsuzlukta gördüm an be an

ne acıy dı yaşanmışlıkları görmek
kanımı dondurdu kapatsam da gözlerimi
sanki başkaydı
bedenim olduğu yerde
ruhum onunla acıları sıralamaktaydı
korkuyordum...

erenlerin meclisine davetteydim
uzakta tutma beni
yanacaksa senin yolunda ya medet aşkına
ululara semah dönsek de, sen ve ben

dönüşte yanlız değiliz derdimiz ziyade olsa da
sadık dost dedik yolumuz yaradana çıksa da
dedi ki...
kalk kimse görmeden usulca
gidelim buralardan.
dağ başında bekleyenler var
yandaş yoldaş dostları bırakmadan
irkildim sanki gerçekti...

düşlerim karabasan olmadan
hadi kalk..
uyan da gör beni dedi
işte o zaman baktım ki
buralardan değildi ...
geldi , gördü ve etrafı toza bulamadan
______________________mekansızlığa gitti...




Sermin Çınar/İzmir




şiirime nefes oldun,yüreğine sağlık Deniz Pınar...