Kaç parçaya böldü bilmem kelimeler beni

Kollarımdan güvenim düşüyor
Kalbimden ahenksiz kelimelerim

Ayaklarım yordu bizi
En çokta kelimelerimi
Nede olsa
Ben yıllardır taşımaya alışmışım ayaklarımı


Kaç kelimeye böldü bilmem kelimeler beni

Kanatlarımdan babam düştü




Gözlerimden mazlumluğum





Büyüdükçe ne kadarda çok babama benziyorum
Bütün hareketlerim toprağa koşuyor
Oysa toprak onu bile taşımaktan yorulmuş
Bana sırtını dönüyor

,,,,,,,,,,,




Bir evin en mahrem yeridir duvar halıları
Kaç gözün yorgunluğunu sırtına yüklendi

Onlar gitti gideli kaç zamandır
Gözlerim uğramıyor duvarlara



,,,,,,,,,



Hangi ırmağın boyu aynı uzunluktadır ki
Denize akarken

Ama hep aynı direniştir
Taşları kaza kaza
Birleşmek için yürüyüşleri

,,,,,,,,,,,,




Göğe bakma durağını Turgut Uyar işletiyor
Denize bakma durağını Nazım Hikmet
Bana kala kala çukura bakma durağı kaldı
Akif tütüncü