Serin yaz gecelerinde,
Toprak örtülü evimin üzerinde,
Yer yatağıma uzanır,
Seni düşünürdüm gece ışıyana kadar.

Bazen Çoban Yıldızı’na sorardım;
Sen de yasaklı aşk yaşadın mı?
Yanıt alamazdım.
Gizlerdi aşkını.

Bazen de küçük pencerene bakar,
Sorardım kısık sesle;
Seni sevdiğimin farkında mısın ? Diye.
Suskun kaldın hep.Seni sevdiğimin farkında değil miydin?

Adına yakılmış türküyü söylerdim bazen.
Gecenin gizinde pencerene yaslanıp,
Türkünü benim sesimden dinlediğini düşlerdim.
Gecenin sessizliğinde.

Karşı dağın doruğundan güneş doğmak üzere iken,
Açardın küçük pencereni.
Gece serinliğinde suyunu soğutan,toprak testinden,
Yudum yudum suyunu içerken,
Kestane koyusu saçlarını seyrederdim.

Seni çok sevdim köyümün kızı.
Yüzüne serpilmiş küçük,küçük çillerini,
Buz mavisi gülümseyen gözlerini,
Dudağındaki beni sevdim.

Ömrüm yasaklı sevginle gelip geçti.
Belki bir gün olur görürsün.
Kırlaştı gençliğim.
Senin saçların da kırlaşmış,
Buz mavisi gözlerinin feri solmuş olsa da,
Vazgeçmeyeceğim yasaklı sevgimden.
Seni son halinle de seveceğim.

Nazmi ÖREN