güneşin izi silinmişken ufuktan
çoktan sönmüş ateşin gölgesinde
geceye küsmüş yıldız toplarken
buz dağları oluşur yanaklarımda
kan ağlayan buğulu gözlerimden
süzülürken hasret gözyaşlarım
üşür bedenim, savrulur giderim

cesareti kalmasa da yüreğimin
yeniden yeniden denemeliyim..!
ne kadar yorgun olsa da kanatlar
tutunabilmek yeni bir heyecanla
arta kalan küllenmiş umutlarla
özgürlüğe uçmak her zaman güzel

çırpındıkça batsa da yüreğimde
bahtım gibi kararan bulutlar
biliyorum orada bir güneş var
yolculuklara gebe yarınlarda
aşka yelken açmış sevdalarla
asi rüzgara kucak açmak güzel

doğarken güneş kızarır ufukta
kucağında ısıtır önce toprağı
sarar, sararır yırtarken göğü
savrulur gider gözlerimde buğu
sararan o sonbahar yaprağında
çiğ damlası olur, aşka dokunur
gülen gözlerimde kıvılcım olur
ateş olur küllenen umutlar, aşk olur...

aşk..! olur.



Serdar Coşkun...