Sana bir şiir sözüm vardı ve yazıyorum
Seni anlatamazsam tek sebep derinliğin
Sorma! Âcizliğime, içimden kızıyorum
Beni hep yanıltıyor, duyguda serinliğin

Kendini kurban ettin, ediyorsun insana
Gözyaşların kanındır tâ içinden süzülen
Kendini ziyan ettin, gidiyorsun Şeytana
Ne olur sen, sen olma kaderinde üzülen

Cennetin iklimi var, ela lâl gözlerinde
Bazen içinde dünya, suretim ıslanıyor
Simyanın tesiri var ol zülal sözlerinde
Sadece bir cümlenle İblisler uslanıyor

Süleymanın Mabedi gibi maneviyat var
Bedenin verâsında, yıkılmadan duruyor
Zelzeleyle çökmedi, içindeki son duvar
Günahkârlar ağlayıp taşına baş vuruyor

Parmakların âdeta duygu fışkıran çeşme
Kılcal damarlarımda dolaşıyor damlalar
Ey su arayan ruhum boşa toprağı deşme
Seni çorak bir dünya, sanıyor budalalar

Seni, hakkıyla belki anlatamadım, affet!
İncecik kalemimin gücü ancak bu kadar
Allah’ım bu insana, yüce affından lütfet
Çünkü ruhu her zaman seninle alakadar


S / ÂYE (19:23) 9 Aralık 2012 / Eskişehir

Kelime:
Verâ: arka