Karanlığın, güneşi boğduğu zamandayım.
İblis’ in yönettiği, vahşi bir tufandayım.

Mazlumların üstüne, kar yağar kelep kelep,
Özlenen bahar gelmez, kış kapı önünde hep.

Kurt, çakal çevrelemiş, içindeyim çemberin,
İrademi vurdular, talana açık yerim.

Şurası petrol dağı, şurada Uranyum var,
Kimi yerin Boraks’ı, kiminde Samaryum var.

Salyaları akarak hak yemenin peşinde,
Pençeleri çıkmıyor, insanlığın döşünde.

Dün Filistin, Bosna idi, bugün Irak, Felluce,
Kim haddin bildirecek, dünyadaki şer güce,

Ne Ramazan bildiler, ne Bayram’ ı dinliyor,
Bayramda bir yaralı, camide kurşun yiyor.

Atılan bombalarla, savrulurken bebekler,
Acı ile kavrulur, Hakk’ a tapan yürekler.

Balkanlar, Ortadoğu, kanlı Allah’ım kanlı,
Gül devrini özlüyor, nerdesin ey Osmanlı.

Sağır dünya, kör dünya, Adaletsiz şer dünya,
Güçlüden yana olur, sözüm ona hür dünya.

Hiç kimse dur diyemez, zulüm hakim dünyaya,
Tek çaresi iltica, eller kalksın duaya.

O, tek büyük kudrete, yalvarsın tüm insanlık,
Dualarla dağılsın üstündeki karanlık.

O’ kudret ki; Nemrut’u mahvetti bir sinekle,
İbrahim milletini, güldürdü yedi renkle.

Ebrehe’yi sindirdi, Ebabil kuşlarıyla,
Fil gücünü durdurdu, sicilli taşlarıyla,

Yüklensin ellerine, yürekteki duygular,
Satır satır işlensin bulutlara kaygılar.

Buğulu gözlerinle yüklü bulutlar aksın,
Feryadın yankı yapsın, acı şimşekler çaksın.

Arşa uzanan eller, ellerdeki dilekler,
Alemlerin Hakimi elden dilekçe bekler.

Öyle bir dilekçe ki geri versin gücünü,
Zalimlerden mazlumun, almalısın öcünü.

Yine eski menendin, yüklensin kollarına,
Cihan’ a hakim olan, çınarın dallarına.

Aşkla yanan yüreğin, zalime korku salsın,
Bekleyen fütühatın , sel olup çağıldasın.

İnsanlık yağmur yağmur, adalet geldi desin,
Gül kokulu bebekler yerlerde sürünmesin.



Osman ARSLAN
( GAMLIOĞLU )