sen demişim
adını yazmışım önce
bir bayrak dalgalanmış göğsümde
ışıklı sular akmış tepelerimden
silmek için alnımdaki yazgıyı
gözüme gelmemiş yüksek kayalar
kâh büyümüş
kâh küçülmüşüm
buluta yoldaş
yâra kardaş olmuşum


yunus ovalarında açık sevgiye
çiğdem, çiçek tepelerinde
maşuka bir kök olmuşum
boş, dolu heybeler omuzlarımda
sevgi ekip aşk biçen
o yâre konuk olmuşum


yanına eklenmiş adım
gül/müşüm önce
sonra diken/imi y/olmuşum
g/ör demişsin kendinden önce
yalın yalpa yolcular
ayıpları açıkta


gören yok y/elden başka
rüzg/arda gelincikler
açan gün/eş olmuşum


çabut bağlamış kızlar
kaval çalmış dibinde oğlan
heybesini açmış bir yolcu
paylaşmış azığını
koruğun yollarında u/mut
dikili ağaç olmuşum


deşmişim toprağımın b/ağrını
sulamışım ekmişim
yaradandan kesmeyerek ahdımı
kâh eli boş
kâh almışım
başağa durmuş ekinler
verene secde durmuşum!


1. 12. 2012 / Nazik Gülünay

şiir dostlarından

Bir çınar olsaydım,yolun sonunda
Gölgemde dostları,görürdüm belki
Çekmezdim yalnızlık,sürerdim sefa
Kuşları dalında görürdüm belki..

ahmet umut

Verene şükürler gerek
Vermese de sabır gerek
Hak hep hayırlısını eyler
Neylerse güzel eyler.

süperbaba

Ağaç olaydım yolda duraydım
Dost gelip geçtikçe selâm vereydim.

bestikoç

çok teşekkürler