Bu nasıl bir varlığımı inkardır
Bu nasıl bir revadır seven yüreğe
Hadi hatır denen yükü sırtından kolayca salladın geçmişe
Sevdayı hangi ara bitirdin yüreğinde ki
Haber vermedi bana yüreğim.




Ayrılalım dediğimde
Bir şeylere dur demekti
Gece ayazında üşüyen kalbimi bir nebze ısıtmakdı
Ayrılmam lafını duymaktı belki de fütursuzca
Belki düzelmezdi yıkımlara sebep olan depremler
Ama kimse yok mu çığlıklarıma bir umut ışığı olacaktı belki de.




Yuvamızın taşları bir bir üzerime yıkılırken
Yalnızdım ben, her zaman ki gibi yalnız ve soluksuz
Bağırdım sürekli çığlık çığlığa
Kimse yok mu, kimse yok mu?




En sonunda sadece elim kaldı dışarıda
Tut dedim bu kahırlı elimi
Çek çıkar yaşam adına,
Biz adına..




Ayrılalım sözüm, son can çekişmesiydi bu yaralı gönlümün
Gurur perdesini yırt at,sıyrıl sazın telinden
Nağmesi göz yaşı değil
Yeniden, yeniden çalmasıydı sevda türkülerinden.




Olmadı..
Ben türkü diyarının hoş sedası ile yıkanmak isterken
Meğer sen kürdilihicazkar makamını içmişsin yudum, yudum
Kana kana yanarken başka kollarda
Meğer sen bize kıymışsın çoktan bilemedim.







Buse deniz