Nişanlısına Kaçan sevgili Yaseminin düğün hatırasına
KAVUŞMAK AŞKA DAHİL

Ne zaman bir kırmızı gül solsa dalında,
Hep sen geliyorsun aklıma;
Ölüyor gönlümde vedasız kaçışların
Üşüdüm bir EYLÜL akşamı,vefasız gidişine

Hani var ya hep seni leylekler getirdi derdim,
Kandırırdım seni sıcacık buselerle,

Gamzelerinde büyüyen yaseminleri koklardım,
Sevinçlerinde açan…

Bir gün okul çocukları kopardılar,seni benden…
Çekip gittiler güneşe görünmeden,
Uzun uzun öldüm ,dalında güllerin
Hala kırık bir aynanın hüzünlü bakışlarında bekliyorum seni…

Hani sen gittin ya vedasız
Bütün Bolkar dağları akıttı gözyaşlarını
Akdeniz döküldü üstüme Toroslar yıkıldı sahile
Üstüme göçtü duvarı evimin
Dereler taştı,gidişine sevda selleriyle…
Ayrılık ,kaçış aşka dahil …
Acıyı çektik kar yangınlarından içimize…

Gazetelerde çıktı
Bir yarımlık gösteriyle …
Ayrılık, sellerin suyunda yüzdü ..
İşte o bizdik ardından ağlayan,
Senin ardında bıraktığın şehirdi yok olan…

Bütün Erdemli ağladı,
Sen gelemedin,Ve Akdeniz boşalttı
Bütün gözyaşların şehre…
Sen gelmedin .Sen gayri gelemez oldun bu diyara…

Biz yanarken bayramına seviniyordu Tömük..
Alkışlıyordu gidişine vedasız…
Sana söz ,giydireceğiz beyaz gelinliği
Torosların en zirvesine
Sana söz sen gülümsedikçe biz de sevineceğiz…
Söz söz
Sevindikçe mutluluk aşka dahil olacak….