Anadolu Çocuğunun Hayat Hikayesi 1

Siyah önlükleriydik
Bir başarı öyküsünün…
Daha yağmur çiselerken bile
Damı akan taş evlerin…
Yüzü okşanası çocuklarıydık.
Okulun ilk günü daha
Aferinle kutsanan yarınlarıydık…


Suyun yanağında gezinen
Ördekleriydik, Göksu ırmağının..
Altına naylondan kızaklar koyup,
Kayardık göğün mavi bulutlarında…

İlk ergenliği yaşadık,
Acı hatıralarını çekerek,
Ardıç kabuğunun
İsli dumanında…

Sonrası aşık olurduk
Arkadaşlarımızın aşklarına…

İç üşüten ayaz gecelerinde dolaşırdık,
Azgın serseri hortumlar gibi,
Hergele caddelerine taht kurardık,
En derinden küfürleri savururduk yeri geldiğinde…

Adı vuslat olan bir sofrada
,Elit oldu yeşil zeytin;
Her kandırılmışlığımıza binlerce kez öğüt verip
Kaç kez gençliğine ver deyip örtbas ettiler…

İçime çektiğim her sen bir kanser,
Alnımıza yazılan günahlara sevinir olduk…

Zaman ve kadın nazlanır oldu,
Gecenin taa öte kıyılarında…
Güneşten daha yakıcı hayaller kurduk,
Ve dolunayı biz uğurladık şafaktan önce…

Şimdi zemzem suyunun zerresi yok gözlerinde,
Kum zambakları aşina bir hayattan elimde kalan yarımlık,
İlikle ilikle bitmez yakası sevdamın,
Beni hicranla tehdit eden kalbin ,şimdi nerede?

Ve sonra içinde sen ve ben olmayan
Aşk şarkıları besteledik…