kayıp değil miydi hayatımdaki dönümler
tırnaklarımla kalbine dokunmak istedim
acı veriyor biliyorum...

yorgunum çirkin sabahın acizliğiyle yorgun
ulaşamadım sana uçurum kenarlarında
kımıldamadan baktım meymenetsiz yalnızlığıma
çığırtkan yürek kuşkuma
güneş çözümsüz bir edayla sırıtmakta


son valsin celladı kuytu mezar sessizliğinde
beni davette yanı başına.

acılarımın yargısına metanet listesi
ölümü hatırlatıyor
kalbimin gözlerine
cinayet mahaline çabuk veda edercesine.

hayatı koydu tam orta sahnesine
başı sonu belli belirsiz hikayeydi aslolan...
gece gibi kirliydi belkide sevdası
üstüne posası çıkmış yama ekliyerek
yanlızlık yüreğimdeki uçsuz karanlık
sanki vesikasına bir çentik daha atılmış fahişeydi

korkuyorum.
sana olan aşk küçültüyor beynindeki beni
biz geçiktik mi sevdayı yaşamaya
yoktun ki kayıp ruhlar gibi.

eskitilmiş düş ezgileriyle kapatıyorum sensizliği
gidilmişlikten önce direnmeliyim.

sevdayı alan çirkinliğe
yeni yetme çocuk yüreğimle sınır çizmekteyim.

ellerin uzat vakit geç olmadan
ben çoktan gördüm sensiz yolun sonunu
içim ağlıyor hiçsizlige
bir tek sen vardın nefesime yoldaş
sana sevda ektim yürek dolusu

gözüm yüzüne hasret etme sevgili
______________________________etme sevgili.




Sermin Çınar/İzmir




teşekkürler deniz pınar,şiirime nefes oldun..yüreğine selam olsun