Biz hiç kavuşmayalım,
Bırakalım !
Hayalimizdeki insanlar olarak yaşayalım,
Gerçekte asla var olmadık,
Bir masaldık, bir efsane,
Ne sen, sendin aslında,
Ne de, ben, ben..
Ikimiz de, sakladık birbirimizden,
Doğrularımızı..
Sen beni, benim sana,
Yansıttıklarım kadarı ile tanıdın..
Ve belki de ben, seni hiç tanımadım..
Bir muammaydın,
Ayrı dünyaların insanları,
Ne sen, benim gezegenimi keşfedebildin
Ne de ben, seninkini fethettim..
Bir Ay tutulmasıydık seninle,
Seninle, sadece belli zamanlarda,
Birbirimizi kuşatan,
Bir mucizeydik gökyüzüne dair,
Birbirimizi selamlamak içindi ,
Ve aşkı şiirlerimize taşımak içindi,
Bütün yaşananlar..
Biz hiç kavuşmayalım..
Kavuşursak, tükenir içimizin aşk umudu..
Biz, birbirimizin yalanlarında yok olalım..
Ne sen, sen ol !
Ne de ben, ben !
Devam edelim bu oyuna..
Aldatalım gönlümüzü, kendi yalanlarımızla..
Oyalayalım işte, geleceği!
Belki bir gün, kavuşuruz umudu ile..
Arada sırada, yine hatırlarız,
Hatırlatırız birbirimize,
Bize ait olan bu mucizeyi,
Tutulur da aşka, Ay tutulması tadında,
Sararız gönül yaralarımızı,
Birbirimizi saklayarak…
Sen kalamazsın bende, Ay !
Felakete sebep olursun, bunun farkındasın,
Sen, en iyisi, arada sırada bir selam ver, geç,
Sana doyamayan sevdalına..
Bedenler değildir aşkı yaşayan,
Varsın, tenim teninle hiç buluşmasın !
Varsın, ellerin bana, hiç dokunmasın !
Ruhun, bana ait, bunun sende, farkındasın !
Manyetik alanımda, bir tek sen varsın..
Birbirimize yakın olduğumuz kadar,
Zıt kutupların insanlarıyız biz..
Bir çekim yaratırken ruhum, ruhuna..
Aynı şiddetle ,
Savuruyor varlığım, seni çok uzaklara !

Yazan: Gönül Cesli"