1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1110
Okunma
Bu akşam,
Yüreğime kuruyorum,demir parmaklıkları,
Düşünüyorum,
Göz pınarları kuruyan bir hayata,
Nasıl anlatırsın,hüzünleri.
Susuzluğum var,
Suyu,
Toprağın derinlerinden çekiyorum,
Ve,
Sadece özünü içiyorum.
Dönüp,aynaya baktığımda,
Anlıyorum,yaşayan ben değilmişim.
Ne aşklar,ne de güzel hatıralar,
Avutmuyor,
Bu akşam yalnızlığımı.
Benliğimi çürüten sorular,
Nedense,bu ihtiyar akşamlarda,daha da ağır,
Keskin olacak bu sefer acısı,
Yitirilmiş her günün.
Olgunluğu diş gösteriyor,artık,
Ruhumun zayıf yanlarının,
Oysa,ben zayıf yanlarıyla,yaşamıştım,
Hayatın gerçek anlamını.
Gidiyorum,şimdi,
Umutların yaşandığı diyarlara,
Geçmişin yaralı izlerine, sahip çıkması,için,
Hatıraları bırakıyorum,
İçerisinde ben olmayan.
Cevap Yaz