1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
700
Okunma
Sarı çizgide yürüdüm
Güneşin bağırana basan bakışlarının izinde
Kimi ağır kimi hızlı adımlarla
Ne Griye nede siyaha bastı ayaklarım
Günün vedasına satılan
O sensizliğin ta kendisiyim
Ruhumun göz bebekleri ağlar
Hıçkırıklarım fırtına sonra
Rüzgâra imrenen soluğumun ucunda
Gönlüm ise boşlukta kuru bir gazel
O sensizliğin ta kendisiyim
Kâinatını aynasında bülbülün ötüşene bencil değilim
Cennet bahçesinde koparılmış
Gözlerinin bebeğinde gül gülüşlerim saklı
Güneşin batığı yerde hüzünle doğan
O sensizliğin ta kendisiyim
Her an aklımda sen varsın
Bir kıvılcım düşer içime
Vuslatım hayalden öte görürüm seni
Çiy düşer sabahıma
Islanırken yağmur altında bedenim üryan
O sensizliğin ta kendisiyim
İsmail KOCA (Fizani)
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz