Dokunmayın bugün bana ben bende misafirim
Deryayı düşünce ile sessiz sessiz ağladım
Bedenim cana dar gelir can tende misafirim
Bir katre içinde ırmak olup serden çağladım

Dar-ı darımda durduğum gün devr âlemi gördüm
Sırrı sırullahı çözüp ikrarı akdi sürdüm
Doksan dokuz bin erenler ile hak yola erdim
Beni benlikten ırak bir görünmeze bağladım

Canı tenle taşımakta değil aslı marifet
Gönül teline dokunmak imiş faslı zarafet
Aşkı gönülde beslersen ödenirmiş kefaret
Bir gerçek erin yolunda benliğimi dağladım

Kevn-ü cemde sır olan sır-ı sır gavsullahtır
Erenler dil-i natık´ta sözü kelamullahtır
Künden beri gelen şah-ı merdan veliyullahtır
Diz üstü noksan canımı ehlibeyte tığladım

Caneli´nin deryasında iki nokta üç huruf
Mestane oldum aşk ile Pir-i Ali den taraf
Hakkın yolu birde ise neyler bu cana araf
Ölümü görmeden ölüp can aşımı yuğladım



Kefaret: Diyet
Kevn: Hudus. Varlık, var olmak. Vücud, alem, kainat. Mevcudiyet.
Natık: Söyleyen, bildiren, Konuşan
Gavsullah: Hz. Muhammed (sav) dar-ı bekâya irtihal edince, onu bu dünyada temsil eden de Allah ile irtibatları kavi büyük insanlardır. Onlar, mazhariyetleri ve misyonlarıyla, bir bakıma yeryüzünde âdetâ Kâbe konumundadırlar. Ehl-i tahkikin beyanına göre, bazen onlar Kâbe’nin etrafında, bazen de Kâbe onların etrafında döner. İşte böylesi kişilere Allah’ın matmah-ı nazarı anlamında “Kutub” adı verilir. Bu kişiler bulundukları mekânda, her zaman mevcudiyetlerini hissettiren, şeytanların uykularını kaçıran, bir kısım insanların vehimlerini izale eden, toprağın kuvve-i inbatiyesi gibi kudsi bir güce sahiptirler. Yine bunlar, hep tazarru ve naz u niyaz makamında bulunmaktadırlar. Allah böylelerinin bakışları ile kâinata bakar, merhamet veya gadap eder. Kutub makamının bir adım ötesinde “gavsiyet” makamı yer alır. Bu makamı ihraz edenlerin en büyük özelliği, tasarruflarının öldükten sonra da devam etmesidir. Her gavs bir kutuptur, fakat her kutub bir gavs değildir. Öyleleri de vardır ki, bu her iki makamı bünyesinde cemetme bahtiyarlığına ermiştir. Zannediyorum “kutbu’l-irşad” işte bu iki makamı birden ihraz etmiş ve halkı irşada me’zun insanlara verilen isim.
Kelamullah: Allahın kelamı, Kur´an-ı Kerim.
Veliyullah: Ermiş kişi, veli
Tığlamak: Birini sürekli izlemek.
Huruf: harf
Araf: İslam inancına göre cennet ile cehennem arasında bir yer.
Yuğ: Ölü yemeği