.


Bir kere dil kesti mi kemiği
Özü sıyırıp içinden deldi mi deliği
Kim üfler ise üflesin
Kuzu kavalı değiliz
Der demez düşer kulaktan zihne
Ben benliğe, ben ben ile birliğe

Ya sen?

Ötekilerin içinden yükselen ses
Ve kesilmeli
İnsan için öteki
insan sesi

On’lardan kurulu düzün
Deste üstü bir kurum
Ellisi, yüzlüsü top yekün
Severiz biz
doğruyu
On’a kovarız dokuzu da köy olsa

Kalır insan en sonunda
Başbaşa ruhuyla
Özü, sesi, ellisi, destesi...
Yalan olur illede sevgilisi

Sevgilisi sar benin sevgilisi
Der demez uyanır insan
Ölüp doğar yeniden, yaşarken
Dalar çıkar boğulup nefes alırken

Dil keser sözü, öz bilmeyince
Konuşmayı, sardı beden
Artık ayrılamaz ruh ruhtan
El yazar, göz bakar
Kimse anlayamaz ruhlar sevişir
Gübegündüz gözler önünde
Göz önünde
Göz içinde


.