Atıf Hoca hayatı,baştan sona hep çile,
İlk önce yakalanır,Kanuni Esaside,
Sinop’ta kalır önce,oradan Sungurlu’ya,
Bir yanlış yaptık diye,salınır ordan Hoca.



Ulaşmıştı şöhreti,Saraydan Japonya’ya,
Japon Büyük Elçisi,hayran kalır Hoca’ya.
Olsa sizin gibiler,ihya olur Japonya,
Kütüphane kurarlar,İstanbul’da sarayda.




İlk yıllar Cumhuriyet,kop koyu kara yıllar,
Tutuklar Hocaları,din elde sanki bir kor,
Yavaş yavaş inkilap,zorla girer hayata,
Hocamı yakalarlar,uyduruktan mavalla.



1926 baharında Hoca,tutuklu İstanbul’da,
Polisler arar evi,çocuklar korkar orda,
Son görüşü Hocayı,görmez asla bir daha,
Giresun’a gider Hoca,Trabzon Vapuruyla




Gelirler İstanbul’a,Mahkeme Heyetiyle,
Hocayı suçlarlar hep,bir çok yalan tertiple,
Giymiyorlar şapkayı,sen eser yazdın diye,
Muhalefet varsa burda,suç elbette ki sende.




Atıf Hocam gelirler,Ankara’da mahkeme,
Tüm şapka isyanları,maledilir üstüne,
Maraş Rize Doğuda,idamlar kıyasıya,
Şapkadan asarlar hep,bi günahları şafakta.




Devam eder günlerce,Hocayı muhakeme,
Yatsıyı kılıp hemen,başlar Hocam yazıya,
Bir ara uyur Hocam,yorgun masa başında,
Resulullah görünür,Hocama uykusunda.




Atıf bırak yazıyı,gelmek varken bu niye,
Seni bekler cennette,uğraşma sen nafile,
Hocam asacak bunlar,beni derler Tahire,
Atıf Hocam atar,savunmasını bir yere.




Neticede mahkeme,kararlar idamına,
Hesabımız kaldı der,Zalimlerle mahşere!,
1926 şubat perşembe,gider Hocam sehpaya,
İzin ister Hocam,sabahleyin namaza.




Son sözüdür Hocamın,şehadet kelimesi,
Teslim eder ruhunu,verir son nefesini,
Şapka takar zalimler!Hocama utanmadan,
Mazlum olur Hocam,Cennet ona armağan!.




İskilipli A. Hocam,şehid masum mazlumdu,
Zulüm durmadı asla,hep mazlumları vurdu,
Zulmün adı Barla,Menemen Urfa oldu,
S.Hilmi Tunahan ksa.,Kütahya’da tutuldu.




Bi günahın ahları,sokar sizi ateşe,
Olmak isteme kimse,asla sizin yerinizde,
Göreceğiz ahrette,kim girecek cennete,
Allah vekil bizlere,uğraşmayın nafile.

06.03.2001//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN.