1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
864
Okunma
Ölümü düşünmeye ne gerek vardı
nefes nefeseyiz yokuşumuzda.
Dökülen bir kahkahayı topluyor adam!
Diyelim ki çok uzağındasınız güvendiğiniz dağın
ama çektiklerinize karşılık
ondan da önce davranıp vurdunuz hayatı.
Demek böyle dalacağız ağrısız karanlığa?
kelebekten sözlere bakılırsa
çocuklar bizden sonra boyayacakmış
karanlığı aydınlığa.
Hepimiz küçücüktük, kocamandı dünya
uçsuz bucaksız da değil artık mavilik
kaf dağına yedi kat yabancısın
güneşi getirebilseydin baş ucuna
yıkardın duvarları, açılırdın şiirden bahçelere
yaşamak nasılmış insanca!
21 Ekim 2012
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz