1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1319
Okunma
Çocukluğum arkamdan koşuyor
anlamıyor neden bıraktığımı
şimdi yıkandığım deniz kirli mavidir
ama sıyrılamam solmuş sayfadan.
Duyguların ışımasına yeni bir güneş
bana açık beyaz bir gök
nasılım… fişeğim bugün
koşarım düşünmeden baharın arkasından.
Yaşamın şifresi yüzümde saklı
sessizce haykırır ayna
karaya bürünmüşse İzmir’in kavakları
hak etmedim yarınları aslında.
Kim kirletip duruyor çanakları
toprağa düşen gölgeden utanıyorum
ödenmeli geçmişe borç
ıslanmasın çocukların yanakları.
21 Ekim 2010
5.0
100% (1)
Cevap Yaz