şimdi sana sevmeyi değil
sevmekten ölmeyi anlatacağım...


gün çıkar kınından pizza gibi
keyfine amâde renkler giyinir üzerine
kokar mis mis kimilerine
kimi sevmez yanmış iklimleri...



mesela şu adam gibiler
sömürür sömürge suratlarla güneşi
gözleri salamuradan yeni çıkmış gibi
neyinedir yarın
bugün akşam olsa
içinde yedi nüfüslu bir türkü
her gün kendini öldürür!



çocuklar dolaşır oynaşır
zeytin zeytin gözlerinde
çakmak çakmak umursamazlık
henüz ipleriyle kuşakları arasında
isilik tutmamış topaçtır dünya onlara...



dünleriyle oynanmış bir sürü insan akar fırınlara
’ekmek peşine’ deyip
başlar ecele yolculuk
ayakkabılar, yarı veresiye
yarı konsiye bağlanırken
âdettir
’ne parası yine’ rumuzlu
bir gülücük ekmek eşine
kazanç Allah’a emanettir
ekmekler bile peşin satılırken...



bakkal borç senet sıralı sırasız
zordur peşin hüküm vermek
ama doğuştan değildir ihtimal suratsız
lastik araba badrol pul
servis geldi yine doğurdu kira!
neyinedir yarın neyinedir sırat
ama tecrübelidir
köprüyü taksit taksit geçmekten o surat!



sonra kadınlar
dünyayı işe taşıyan
ne garip mahlûklardır
yüzlerinde hâlâ mor ruj kullananlar var!
- kapı kolları, patlıcan
ve magandalar da en çok bu rengi kullanırlar-

-elini tutayım dedimdi ayağı kaydı kapıya değdi!
-patlıcan bişiriyodu iyi deilmiş renk vermiş ellaam!

geceye kadın
sabaha anne
yokluğa idare
iş yerine tabak
sabah kalabalık otobüslere amâde çanak!
nasıl sorgu olacak şimdi
kime kuldur ki bu kadın!



pazarcılar...
fordçular bile sevmez onları
çünkü hiç elletmezler
ve bilirsin
hep geri planda güdümlüdür çürükler
ama kalabalık vardır
ucuzdur
alırsın el mecbur...



sonra akşamdır
döner eve bir bir ölüler
yorgun olur cenah
ve serilir yorgandan önce
günlük şehit sayısı alınır önce acanslardan
üzerine gaza gelen doğal ayarlama
çol çocuk hep ister daha çok al
ayakkabı potin mont gömlek kep
eksilmez yara bere ket
yetmez aylar yetişemez garip

et’e yanaştırmaz hükümet
ama tuttur der ille sayıyı
artalım çoğalalım
yüzde üç verir talkımı
bir bindiği vardır elbet
yüzde kırk yedidedir bereket!



sonra şairler
gün çıkar kınından pizza gibi...
saçmalığı d/okunur konvansiyonlar biriktirir
öyle de çokturlar ki
haklarından ancak bire-iki ler gelir
-unutmadan büyük şehirde yaşıyorsan
mezarın bile ’Ali beyin tay otlattığı’ yerdedir-




şiirler diyorduk
nerde karga sekmez ova var
zanneder ki oradadır yaraya merhem
kuşku doldurur kumbaraya
açamazsın kilidi yoktur
turşu vurur kaba
ona da nasılsa - ödül vardır- ceza yoktur!

- burada tebessüm etmeyene aşkolsun’-




işte sevgili

rüyâ; nasıl yaşamın özeti, heves demetiyse
hep uzanamadığına dokunur
aşk da gerçek hayra yönelen ehil el gibi
en çok, adının hiç geçmediği dizelerden okunur!



-uyandırın artık beni-




ToprağınSesi






.