şimdi kalk ayağa!
derin bir nefes al
ve kapat gözlerini
tut sağ elinle yüreğini
susup dinliyoruz şimdi çıt yok!

............................................



dallar kurudu diyorum, bitti deniz
köreltmeli mi gözleri
ki baharı görmesin
biliyorum yeşerecek yine
çöreklenecek çiçeklenecek içime
ben eski ben değilim diyorum
şimdi başka biriyim
eksilmiyorum aslında
ama öyle demeliyim
pas tutar mı altın
sahte saksılarda yeşerir mi begonvil
ben seni yok ettim diyorum
ama sen beni ellerinin duası bil!




biliyorum bildiğini
atmaz kendini burçlarından hiç bir kale
altını çizdin mi bir kere
geri dönmez çizgi mürekkebe
kirpiklerimin maskarasını silmek mi bu uyurken
ölmek demek mi arada çirkin görünmek aynalara
bilmez miyim
’git’ demek sadece ’yol’ gibi üç harften ibaret
söze ne hacet
sökülse de, elbet ipini bilir ezbere kazak
gide gide yorulur yollar sonra döner geri elbet
ben seni uzak bir gezene yolluyorum biricik!
ama sen beni yanaklarının yaşı bil!..




dibi kararınca yıkarım elbet
atar mıyım hiç tencereyi!
okşarım çıplak avuçlarımla
kapatırsın en fazla
rüzgârdan bunalan hırçın pencereyi
kazınırsan yine içime tenha saatlerde
kazma, kürek işlemez bir çukur gibi
bir bulut devrilir gözlerime, sularım kimseye sezdirmeden
ölürsün çok çok yaşarken
yaşarken ölüme sokulur muyum hiç!
ben seni unutmuş görüneceğim bir müddet


ama sen benim hiç tükenmeyecek zamanımsın
sen benim canıma can katan tek müptelâsın
sen benim ahirime açılan tek sıratsın
sen benim cevabını ödeyemediğim tek suâlim
sen benim dünyaya bedel tek muradım
sen benim...
...
...
...
...


.............................................................


şiir bitmeden tükendi sayfa
mürekkep tükenmeden zaman...

gidiyorum şimdi
seni ’’Yüksek Sadakat’’ a
içini de sana bırakarak
ama
kirpiklerini aşksız kırpana dek
ve nabzın normale dönene kadar sakın açma gözlerini
bilirim, seni ağlarken görmemden nefret edersin!

gerçi sen bilirsin en iyi ilacı!
üç kere öpüp avucunu basacaksın yanağına

şimdi oturabilirsin!..





ToprağınSesi





.