dillerin lal gözlerin kör olduğu yerde
senli bir nefesle başladı şiirselleşmiş yaşam...

çokca uzatıldı cesedim
mermer musallaya boylu boyunca
harfleri sökülmüş kimliksiz adıma okundu selalar

sevda artığı zamanlar soğuk soğuk döküldü başımdan
dudaklarıma dokunmadan dudaklarındaki narımsı senli sevinçler...

mürekkebi kurumadan mısraları çalınmış o şiirden
birkaç mısralık kırık dökük aşktan geriye arta kalan

bu yarım cümle...

suslarımla boğulmuş pespaye
parmak uçlarımdan dökülüp saçılmış bir tutam sızı...

gözleri bahar kuşanmış sevgili
hadi göm dudaklarının kırmızı rujlu işvesine özlemlerimi
bir dokun yansın sen hasretiyle boy vermiş meneviş desenli ölmüş düşlerim...

nefesinde can bulsun soluğumun buram buram buğusu
sevda öldürüp aşk gömüyorum yeni doğmuş sabi kulağına ezanlar okunurken

susabildiğim kadar sen susuyorum
ve senli bir şiirle yeniden çoğalıyorum kelimeleri ketum harfsiz...

dudaklarımın kıyısına tünemiş özlemleri şehra şehra kanatır
küflü çürük toprak kokar göz yaşlarım ...

ellerin ellerim kesilir de
yüreğim boylu boyunca uzanır yüreğinin bir gömülük açılmış çukuruna

varlığın cennetlere açılan kapı
yokluğun cehennem çukurlarından bir çukur kesilir içinde bir can ben olduğum

sustuğum kadar ölüyorum alfabedeki tüm harfleri derdest edip
öldüğüm kadar susuyorum ...


Hasan ODABAŞI