sığmam artık bu kasabaya
sol yanım bir baştan bir baş yara
kucaklayamaz beni bu eski köhne gökyüzü...

gece karası kadar yanlızım
türkü tadında ezgilerini yitirmiş dudaklarım

çınlatmaz artık bu koca dağı haykırışlarım...

ört üzerimi siyahlarına bürünmüş gece
ay kararttık yıldızları derdest edip sürgün ettik

bir ömür önce ölmüşüm
ölü doğmuşum kime ne ...

bir kez daha
bil ki son defa ölüyorum...

gök kanatlı martıyı vurup şakağından
avuç içlerime sığınmış yakarışları sürgün edip parmak uçlarımdaki sızıdan...

bir yanım o mağrur dağın yamacında
diğer yarımı adalı gökyüzü sapağında bırakıp ...

kimliksiz ölüp
kimsesiz kefensiz gömülüyorum

kim inanırki öldüğüme
ben gözümü dünyaya açtığımda ölmüşüm...

emanet gözyaşlarınıda o gün zıbına konulurken heba etmişim
anne karnından ölüme merhaba dediğimde...

sol yanımda çırpınırken piç olmuş o hain sevda
şafağa ermeden kurşuna dizilirken en mahrem düşlerim

ben doğarken ölmüşüm...


Hasan ODABAŞI