Sıdıkaydı adı. Nur gibi güzel yüzü vardı.
Bu deli gönlümdeki en vefalı yardı.

Giderken aklı hep gerilerde.
Ama, bedeni bir başka ellerde

Ve o gidiyordu.
Bembeyaz gelinliğiyle melek misali
Benimse giydiğim ruhuma bir kara kefen

Ve o gidiyordu
Yanında kocası olacak o adam
Belki yıllar sonrasının hayalini kuruyordu

Ve o gidiyordu
Yanımdaki kuzenim, ıslak gözyaşlarını yavaşça siliyordu
Çünkü, ikimizden başka bu aşkı bir tek Ahmet biliyordu

Ve o gidiyordu.
Gözlerimi ayıramadığım bir seraptı sanki
Ahmet, fazla bakma çakacaklar diyordu

Ve o gidiyordu
Arkasından bilindik bir şarkı
Arkadaşça sevsen inan ki razıyım diyordu

Ve o gidiyordu
Giderken bana attığı imdat bakışları arasında,
Sanki gözlerimdeki yaşlar sel gibi akıyordu


Ve o yine o,
Hep bana bakıyordu
Gözlerinde bir çaresizlik
Ne olursun! bari sen üzülme diyordu
Ve o gidiyor ben izliyordum
Herkesten bu aşkı gizliyordum
Herkes gülüyor
Ben susuyordum
O ağlıyor
Kan kusuyordum

Ve o gidiyor ben bitiyordum
Kendimi kör kuyuya ben itiyordum
Herkes ağlıyor
ben eriyordum
O bilmiyor
Ben ölüyordum


Yusuf Vahit Karagülle