Dilimde biriktirdiğim birkaç yaralı sözle
Hüküm sürerken sensizlik
Mevsimler geçiyor üstümden
Ne yazı beğeniyorum
Ne de kışı


Bilmiyorum hangi çölde kaybolurum
Bazen metruk tapınaklara döner yüreğim
Her seviden kurşun yese de bu sine
Anka gibi doğar küllerinden her defa


Bir bilsen bazen öyle büyüyorsun ki içimde
İstanbul küçük kalıyor yanında
Seni düşünürken sus pus
Ölüyorum senin sessizliğinde
Ellerimden başlıyor ölüm
Alışamıyorum sensizliğe
Ölüyorum yaşım kadar


Oysa ne kadar isterdim
Gül kokan bir kalbin filizi olmak
Biliyorum
Bu sarhoşluk Eylülden kalma
Dağılmış Pazar yeri yüreğime
Bu kadar mı yabancısın
Bu kadar mı yabancısın çağrışıma



Şimdi uykulu başım
Düşer vefasız yastığa
Karanlığa gömülürken gece
Bil ki suskunluğum keskin bir bıçak
Ve bil ki gözlerimde ölü çocuklar büyütüyorum



Sana bağlı börtü böceğin hayatı
Oysa iki kişiydik bir zamanlar
Akşam gelip göğe serpilince
Gözlerindi gördüğüm tek deniz



O gece bir yıldız değdi gözyaşlarıma
Tek damla oldu gözyaşımla
Kaç kez yarım kaldım sen giderken
Kaç kez sarmaş dolaş

……………………….
……………………….

Vuslatsız şafaklarıma miras bıraktığın o ah
Unutma topuklarından gelip öpecek bir sabah