Alışkanlığımsın benim
beceriksiz şaşkın halim
ne gidebildim senden
ne de vazgeçebildim


çoçukluğumsun benim
en masum halim
en savunmasız yanım
hayal kurmayı
özlem duymayı
sende öğrendim


hasret şarkılarını
sende dinledim
yalnız kaldığım gecelerde
sana sığındım
hayalinle avundum
yüreğine vuruldum
limanım bildim seni
demir attım
gönül rıhtımına


içimde büyüyen bu çoçuk
güvende buldu kendini
Oysa ki
bu yüreğim
senden başkasına
köreltti kendini
ne duyar oldu geleni
ne de görür oldu gideni
sağırlaştı bir anda
seni sevdi seveli


seni sevdiğimi diyemedim
gün gün bitip yok olurken
haykırmak istedim
ölürcesine ömrümce
hep seni istedim
seni sevdiğimi
belki gururumdan
belki de
kahrolası inadımdan
diyemedim


diyemedim işte
lâl oldu dilim
konuşmaz oldu sustu
tutmaz oldu elim
felç oldu tutuldu
vuruldu yüreğim ansızın durdu


tut elimden gel
bitiyorum sensiz
yavaş yavaş ölüyor bu beden
kimsesiz
kahroluyor sensiz
diyemedim
seni sevdiğimi söyleyemedim
diyemedim kahretsin
söyleyemedim

söyleyemedim işte

.....

MELTEM KINIC

Şiirime sesiyle hayat veren değerli dost Ömer Faruk Gözoğlu’na en kalbi teşekkürlerimle...