Kirletiyoruz;kullandıklarımızla şehirleri,
Köşe başı sokak lambalarını kırıyoruz.
Çok can sıkıcı ve bir o kadar yorgunuz.
Yağmur sonrası yorgun düşer kaldırımlar,
Gece çöküncemi hüzün kaplar.
Söz türetiyor aklım, fikrim savunduklarına şaşırıyor.
Mahalle arasında çocuklukları kirletiyoruz.
Geniş ovalar menekşe tarlaları aklıma geliyor.
Suskunluğum kirlettiğimizle yığılıyor,
Bildiğimiz ne varsa yaşadığımızı unutsakta.
Alıp kullandıklarımızla kirletiyoruz.
Bu perde kapanıyor, suskun rolleri alkışlıyoruz.
Zor elbet ,biliyorum yorgun ve suskun olmak.
Pembe incili kaftan roli kadar başrol oynuyoruz
Gemi yorgun ve üstüne üstük kirletiyoruz denizleri.
Kıyıya vurmuyacak gibi açık denizlere atıyoruz.
Dalgalar kıyıya vurmaktan yorgun,
Kirletmeye devam ediyoruz.
Haykırmak geliyor içimden okkalı ,meydanları titreten.
Aynaların arkasıyla göz göze gelmek istiyoruz.
Biliyorum sende, bende yorgunuz.
Şimdi sırasımı,gece nöbete kalkmalardan yoruldum.
Hep banamı yazılır bu üç beş nöbetleri.
Koruyoruz dört duvarları
Maden hapis olacaktık niye ördük surları.
Suskun yorgun, gözler mahrur ,
Buz gibi suyla ,gel yüzü yıka yıkıyabilirsen.
Parmak uçlarıyla dokunuyoruz.
Saçlar ıslak, şakaklar karbeyaz.
Varsın suskunluğum,yorgun olduğumuz gizlensin.
Bilmesin kimse bir sonraki durağa kadar yürüdüğümü.
Gece tarifi açtıracak halimizmi kaldı.
Yürüyorum, içimde bir türkü kimi zaman sessiz,
Kimsenin olmadığı yerde yüksek sesle,
Sessizliğin yankısı güzel suskun türkülerde,
Hep içimde döner onun güzel yanık sözleri.
Biliyorum çok yorgunuz.
Yorgun suskunluğumu,kim dindirir soruyoruz..