bir içsel seslenişti
sırtımızı yasladığımız dağlara
varan sessiz ağıdımız

sen!
cudi gabar
tarihin acılarına bezenmiş özgürlük lehçesi
gelin dağlar...
belkide hayatın içindeki tek gerçek
yok sayılan dinler diller ırklar
kimine mezar kimine özgürlük aforizmasında

biliriz ki gidenler gelmeyecekti sürgün mahaline
gidenler dağ başında duman
kızılca kıyamet sarhoşluğunda
onlar ne yurdu ne yurtsuzluğu aradılar
yüzleri hüznün ayazmasında
belki de ölümü çift taraf karşılamaktı

insanlığın tüm melanet tavrına
beyaz elleriyle umudun çağasını merhaba
diyecekti...
ırkdaş gönüldaş imandaş...
nesil artığı denilen yusuf yüzlülere

içimde filizlenen bir fidan vardı
maviye meyyal ırkların ağyar gecesinde
kardeşliktir türküsü...

ve sular size doğru toprak hayata dair muhkem bağlı
kekeme bir zamanın şahitliğini çocuklar kollamakta
saklamakta varoluşun mahremiyetini...
yaradanın ayrımsız ırklar topluluğu
siz ve biz yüzyıllardır aynı mainin gölgesiyiz.

bilinmezliği aşılamaktı harman döküntüsü hayatlarımıza
gönül sesimizi münkir macerasına duyurmayalım
benliğimize dönelim yarım yamalak kalsak da
kulak asmadan iblis tohumlarına
aynı mai altında usulca...

bulunalım yaradana şükür telakasinde
bizler aynı ruhlar ülkesinin misafirleriydik
dağların sesini duyardık aynı yürek atışında

govendlerimizde aynı halayın dizinleriydik
inançlarımızın yüzü suyu hürmetine ...
ve
kardeştik vesselam
yasak şehirler kurdular ,kiltlerine kara numara taşı
topraklarımızda cemreleri yasakladılar
şeytan bayramına kına yolladılar
bilelim ki biziz...

yaradan aşkına biz kardeşiz
mahşer yerine aynı beyaz gömleklerin saf tutmuş haliyle
bizler için son sözümüz olacak
resul’un dediği gibi
uhudu terk etmeyin
beraber aynı sona varacaksınız.........
_______________________________ayni mavinin altında.




Sermin Çınar/İzmir