gün yine vuruyor kendini (z)amansız
düşerken gecenin dipsiz kuyularına
önce düşler sökülür pencerelerden
umutlar
bozarken gecenin sessizliğini çığlık çığlığa


ve gökyüzü
çıplak bir bakire gibidir
soyunurken yıldızlara


üşür giderken ellerimde unuttuğun ellerin
buz keser ruhum her nefes alışlarım da
kurumuş sarı bir yaprak örter üstümü
hayat dediğimiz şey nedir ki gülüm
ömür dediğin tek bir an



ki bu sabah
yine yarı bir ölümle uyandım yokluğuna
özlemin içimde yine fırtına yine boran
ki en son sen neremden öpmüştün beni
hatırlamıyorum
aklımda kalan tek şey gittiğin o an



şimdi şehrimin pespaye bir yüzü var artık
hatta tanıklığı var (parantez içinde) ayrılıklara
ve ay her gece gökte üşür benim gibi
masallar saklandıkça yalanların arkasına


ve bir gün gelecek
sana da küsecek baktığın bütün aynalar
ısmarlama yağmurlar inerken saçlarına
sende yanacaksın ey sevgili benim gibi
inceldiği yerde can koparken canından


ve susacaksın
gün vurulup düşerken karanlık sularına
arayacaksın kendini buz kesen avuçlarımda
ve zaman hızını alamayan deli bir nehir
ömür dediğin tek bir an



aysu....