Bir gün gideceğinin acısıyla yaşamayı
Sen nasıl yaşamaktan sayarsın ...
Yalnız nefesi kesildiği zaman mı ölür sanıyorsun insan
Ancak Azrail gelip canını aldığında mı çekip gider bu hayattan
O zaman mı çıkar sanıyorsun ruh bedenden
Yanılıyorsun
Sadece güzel sözler mi anlatır sence
Temiz sevdaların masumiyetini
Ya da böylesine kahpe bir dünyada
İnsan hiç mi günah işlememeli ...
Beni tehdit etme masum duygularımla ...
Beni çaresizlik zindanlarına mahkum etme
Sen hiç ben olabilir misin
Mesela
Sen benim gibi yaşama meydan okuyabilir misin
Hemde gözünü bile kırpmadan
Mesela bir nehir kıyısında
Oturup yalnızlıkla dertleşebilir misin
Hayatın her adımında sırtına kırbaç yerken
Yaşadıklarından bihaber çocuklarla
Gülmeyi başarabilir misin
Güvendiğin şahsiyetler kalbine ihanet mızrağını sapladığında
Sen yinede insanlara sevgiyi aşılayabilir misin
Sevebilir misin mesela benim gibi en cesaretlisinden
Bütün erkekliğini bir kenara bırakıp
Sevdiğinin karşısında Seni seviyorum diyerek ağlayabilir misin
Tutup sevdiğinin kolundan en uzak dağların ardına gitmek
Onunla bir başına yaşamak varken
Onu bu sahte sevdaların yaşandığı koca şehirde
İçindeki beslediğin ümitle uzaklara uğurlayıp
Ardından bakabilir misin sokak lambaları eşliğinde
Eğer yaşama devam ediyorsam
ve içimde bir umut varsa
Bir gün hiç gitmeyeceğini bilmek içindir...
Ama ya gidersen korkusu ile
Tenim tenine değdiğinde
Dudaklarım dudaklarından aşkı yudumladığında bile
kalbimi kanatırsın...
Bir gün gideceğinin acısıyla yaşamayı
Sen nasıl yaşamaktan sayarsın...