çocukken oynadığım evin tavan arasında saklı
el yazması kitapların yangın korkusundan
bir de annemin kokusundan tanıdım aşkı
mahkeme kapısından ayrılıp giden üç kişiden
üç ayrı hikaye kaldı miras misal biri ayrılık
mümkünse duaya çıkmış ellere söyleyin şimdi
yağmurlar bu gece çok ama çok oldular

komşu kadınların gözleri anne gibi bakar
evi su basmış çocukların eskimiş elbiselerine
kime ve neye ihtiyacı vardır bir köstebeğin
postu serince yere alemin dedesi gece ayevinde
ömrü al alevin üstünde geçen şaire gülü sordu
‘’ kokusunu mu seversin söyle tenini mi ’’
susmak bazen hayata tümüyle karşı koymaktır

artık kalemin ucunu kır şu yüreği sustur
gece uyumayanların gündüzü olmaz bilirsin
üstelik lanetli bir şairin şiiri kimin aklında kalır
bulutlara çıksan ayağına toz başına taş düşer
hep bir hüzün rüzgarsız öğle sonraları yüzün
köprüler kurar yıkarsın kuruntuların geçit vermez
boşunadır beklediğin bu yoldan geçmez

her şiir derinliğine yol bulur aşkın
ben lanetlendim yazacağım derken aşkım
kaç top kumaş gider şairlik libasına
altı üstü bir kızıl elmayı kaç kişi dişler
derleyip toplayıp getirdiğin geceler senin olsun
yar döşüne gül döşemiş öyle de şaşkın
aklı evvel güvercinleri gamzelerimden uçurur


tutun tutun tutun