1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
891
Okunma
Mücadelem büyük, mücadeleler ve onca uğraş,
Kafesler içinde ki kafeslerden kurtulmayı umutluyorum,
Dertlerim dertlerimle sarmaş dolaş;
En küçük kafesimden çıktım bugün, onu kutluyorum.
Aynı günün aynı kafesinde buluyorum kendimi;
Bir demiri kırsam, iki demir çıkıyor yerine; çaresiz,
Kafesten kaçmak zor, kafeslerden,
Zati Dünya’da kendi başına bir kafes değil mi?
Kaçamıyorum, alamıyorum; özgürlüğümü ellerinden.
Böylesi de kötü, zehir:
Her aldığımız nefes değil mi?
Dünyalar karanlık, kafesler ışıksız,
Hayatlar kutu içinde ne kadar özgür;
Ne kadar bağımsız.
Çare bulma çabası aralıksız;
Fakat esaretteyken insan; ne kadar hür,
Ve onlar için hayatta; ne kadar zaman gündür, gündüzdür.
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz