ah bir bilsen
senden başka
kendime yasakladığım
o kadar çok alışkanlaığım var ki bugünlerde
vazgeçemediğim onca hasletin
adını bile anmıyorum
aklımda sen olmadığın zamanlar
kendi halinde zikre dalmış bir derviş
bazende sarjöründe uyuyan
bir mermi kadar sakinim
nasıl bir teslimiyetle yakalandım sana
demek ki ben sadece
sadece senin tiryakinim


her yirmi dört saatinde
yirmi dört bin kere açılır kapanır
çatal yüreğimin kilidi bozuk kapısı
ve alıp götürenin elindedir bir parçası
her merak başka bir enkazın altında kalırda
bir tek senin güzeliğini kirletemez taraçası

her evde ışıklanırken geceler
huzura kapanır penceresi panjurları
o zaman aklım milyonlara bölünür
milyonunda da sen
ve çakarım isyanımın ucundan çakmağı
yakarım
yasaklarım karanlık sokakları

ah bir bilsen
sen aklımda olduğunda
çekilir damarımda ki su
ne bir yeşil vardır ortalıkta
ne de birazcık yaşam arzusu
böye işte
yaşamaksa nedamet kargaşası
direnerek yaşıyorum
bilesin ki kış yüreklim
seni
göğsüme saplı bıçak gibi taşıyorum


Faruk Civelek