0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
925
Okunma
Gönül gözüm kapanmış benim, senin varlığınla.
Bir ay tutulması mı? Nedir bu gözler.
Baktığı her yeri karanlık sarıyor, bakışlar kör.
Güneşimi bir av köşküne serdim ben.
Dut yemişlik nedir şimdi anladım.
Konuşmayı unuttum aydınlığınla.
Kimsesizliğimi ansızın makasladım.
Bağ bozumuna çıktığımda zaaflarımı şırıngala kalbime.
Çünkü ben ancak seni toplarım her daldan.
Gönül gözüm kapanmış benim.
Ekinleri biçtiler, biçer -döverleriyle onlar mutlular.
Aşk tırpanını boynuma geçir, benim boynum çaresiz.
Ellerini açma, ellerindeki çizgiler yetim.
Zamane benliğim çok duvarlar ördü adımlarımdan.
Safir bileklerimi yıkayıver, pudra rengi kader çemberim.
Çember çevirmece oynarım çocukluğumla,
Kilimlerin üzerine dokudum suretini,
Her ilmekte bir emek var.
Gönül gözüm kapanmış benim.
Korkularımı Küller diyarına gömdüm, ateş benim sol yanım.
Uçurtmamın kuyruğuna kasvet ağacını astım,
Salla rüzgâr buhranımı, ben bin asırlık tutsağınım.
Mavi gökyüzüm bulutlara gömüldü, ebemkuşağını çıkarın artık.
Benim şecerem de sensin, musallam da sen.
Kursağında bir kuşun nimeti yarım,
Ben meltemlerin evlatlığıyım, estim boşluğa
Çok serin eller, çok serin erguvanlar.
Çok serin varlığın, çok serin kelebekler…
Ölüm çanlarını kalbime devir.
Gönül gözüm kapanmış benim…
Mürdüm eriği yer gibi, biraz ekşi biraz da tatlı.
Steplerden getirdim ben kıtlık şarkılarını,
Biç öğünlerimi, biç razıyım ben.
Onlar biçer- döverleriyle mutlular.
Çığ düşer sabahlarıma sen yokken,
Kâbus görürüm seni arayış yollarında,
Sanrılarımın doğumu çok acı olur,
Gönül gözüm kapanmış benim…
