3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2588
Okunma
KONUŞMAK
YASAK BU ŞEHİRDE
Açtım kökünü, kaybetmişken aşk rıhtımlarımın,
Ve gördüm akla karayı gözlerinde,
İçimde çığlıklar yükselirken sustum,
Bekledim senden dalga dalga sevinçler
Anladım kendi med-cezirimde yalnızdım,
Unuttum konuşmak yasak bu şehirde,
Doğduğumda ben bir umuttum ve umdum,
Ruhunu gördüm önce, yazdım Nil diye
Divani lügatlerde ben bir ELİF oldum,
Söyledim aşk diye seni bağıra bağıra,
Anladım benim dağarcığıma yabancıydın,
Unuttum konuşmak yasak bu şehirde,
Hüthüt kuşu kınasını yaktım avuçlarına,
Her gün başka çiçekler açtırdın duygularıma,
Gülümsemek gamzende doya doya,
Yazdım yorulmadan seni Ankaya,
Uçtum sen diye fezaya,
Ama unuttum konuşmak yasak bu şehirde
Ve dev bir piyade alayındayım geçtim surları,
Senin pembe yüreğindeyim düşlerde,
Fethi yarım kalmayacak Anadolu’nun
Mezhebi yarım kalmayacak hislerimin,
Ama Unuttum konuşmak yasak bu şehirde,
Sesini duydum, neyzen yollarıma düşerken,
Gördüm seni, beytime adın yazılırken,
Sus pus bir ağıt kabristanında,
Ağladım ve konuştum,
Seni seviyorum, kustum kahrolası şehre,
Seherlerde unutamadım, meftunlarda kaldım,
Şimdilerde Azami pervazlarım.
Biliyorum geç kaldım….
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz