I
Kılıca kalkan oldu bu sevda
Her savaştan yaralı ayrıldı
Ama galipti.

Sözü nefesini kestiğinde
Sustu
Ama ölmedi

S a b ı r dedi
Ö l ü m dedi
K a l ı m dedi

Yaşamaya gelince
B a k a l ı m dedi

Kılıç kesemedi kalkanı. Yaralar sarıldı, kanarken ruhlar. Rüyalar ağlarken düştü kabuslar. Kendimde gördüm gözyaşı uykularını. Gecenin dili boğazına kaçmışken, ben gecenin diline karanlık oldum.Kılıç kesmedi kalkanı. Sevda yara aldı bu savaştan
Ama
Ö l m e d i !

II
Kalp kırıntısı
Sevda parıltısı
Ayrılık hırıltısı

Gidemedik bizden
Dönüp bakarken geceye
Yaralı kaldık
En çok biz kanadık
En derinden

Kılıç Kesmedi kalkanı
Sustuk
Susadık
Sardık, sarmaladık
Sarardık
Ama solmadık

Dikişledik bir öğleden sonrayı yüreğimize. Atılan her dikişi sözümüze kestik. Özümüzle estik, kalbimizin rüzgarı vururken sevdaya. Donmadan üşüdük, öldürmeden ısındık, ölmeden sevdik

Kılıç kesmedi kalkanı
Sevda yara aldı bu savaştan
Ama
Ö l m e d i !