ağla ey gözlerim kerbala’ya dönmeden durma
tek damlan kalmasın yoksa zehirlersin içimdeki sevdayı
şimdi gecedir suskun şiirler çığlık çığlığa bana koşar
her gölge umuttan bir dağ olur, parçalanıncaya dek bir parça ışıkla
ellerime dokunup durur göğüs kafesimde kanayan bir düş
yüreğimdeki yarayı yuva bilen bir ses dolanır ayaklarıma
perdemi aralarken ay ışığı, suskunluğunda solgun renklerin
içimden geçersin kuşatılmış bir toprağı çiyneyen muzaffer kumandan
bilirsin bir tek silah doğrulmaz sana, ne düşümde ne sol yanımda
firari bir avuntu gizlenir titreyen parmaklarımda, gölgene yakın
oysa bir suskunluk ormanında ıslıkla yol uman
kör bir kuştur bende seni arayan hüzün
nasılsa biter gece, sarı bir yalana gömülür, kaybolur gider telaşlarda sanma
sensizliğin hafif depremi kıyamet, hergün kendini doğurur bende
gıdıklarken içimdeki boşluğu, soluk alıpverme refleksi
bilmez halbuki bu kendini kaybetmiş çırpınma
gülemem ben sensizliğin hiçbir köşesinde


ALİ RIFAT ARKU
08/11/2012
İSTANBUL