Aşure tatlısı hayat hayal ve düşler

Bir avuç şiir serptim aşureye nar yerine

tane tane inci inci lal renginde
düşlerime sarıldım yar yerine

buğday vardı bir de nohut
kuru incir

buğday dedim de düşledim kocaman bir tarla
ve toprağa buğday yerine
aşk serpiştiren çiftçiyi
güneş alabildiğine sevecen

tohum diyince ya olmasaydı
çiçek olmaz fidan boy atmazdı
ağaçlar dal budak salmazdı salım salım
oturdum bir ağacın altına
dizime seni yatırdım

polenlerden aksırdım
uyandın
baharmış demek aylardan
adın Bahar mıydı hatırlayamadım

ben bu şiiri ocakta pişirirken annem geldi aklıma
annemi düşledim
çorbaya tuz yerine sevgisinden katardı

sevgi dedim de aklıma geldi
ne güzel kızdı hem zeki hem güzel
gül kokardı
Sevgi de güzel isim ama
ona Gül daha da çok yaraşır
çünkü gülerdi hep
can yakan gamzeleriyle

somurttuğunu hiç görmedim
çoktan beridir yok ortalarda
bir avuç şiir serptim hayaline
yine düş
yine hayal
hayali

bir kız daha vardı okulda ilgimi çeken
o da güzel kızdı Allah için
adı Sevda
aklıma geldikçe gülümseten

mezuniyet balosunda
bütün gece dans etmişti
üzerinde rüya gibi bir elbise
kumaşı saten
havai mavi
gökyüzü gibi

üstüne bir avuç masal serptim

*

dönerken uçuşurdu etekleri
benim de başım dönerdi

Sevgiye ayıp olacak ama
Sevda bir başkaydı
hiç anlayamadı duygularımı
söze başlarken hep ağabey demesi
kırardı umutlarımı

yüzünde kaç sevda açardı bilemezsiniz
teni ise Zambak gibi
düşlerimden hiç gitmedi

şimdi andıkça delikanlı günlerimi
yüreğim delik deşik
gözlerim yaşarır üstelik

hep hayal hep rüya hep düş
ve işte hayat

bir zabit’e vermişler Sevda’yı
bir avuç hayal serptim üzerine geçmişin

döndüm tarlaya
çiftçi gitmişti
batmak üzereydi güneş

tek bir ağaç vardı
tarlanın yamacında bazı bazı gidip oturduğumuz
gittim oturdum altına
yatırdım seni dizlerime
uyu dedim

sesim de fena değildir hani
mırıldandım eskilerden
uyumak üzereydin
üzerine bir avuç rüya serptim

bilmezdi seni kimseler
kimse bilmedi
ben de bilmiyorum ki doğrusu
kimdin sen
hayal işte

arayıştaydım
yalnızlık zor şey be balam
bir avuç
şiir serptim yalnızlığın üzerine
yar yerine

Yüksel Nimet Apel

30/Ekim/2012/Salı/Bodrum