unut

Burada bırakmışsın
unutmuşsun aşkını
yine her zamanki gibi

bir duvar kenarında bulmuşlar seni
yine çok içmişsin
her zamanki gibi
değişmişsin eski sen sen değilmişsin

çağırma gelemem
çok kırıldım

ah budala sevgilim
ne oldu aşklara aşk şarkılarına
demedim mi tutunma her dala
dal kırıldı düştün bak

sen bana düşkündün
ben sana düş/tüm

hani sen ne derdin unuttum bak
belli ki sen de unutmuşsundur
unut

’bu kadar yürekten çağırma beni’

gittim
gelmem
gelemem boşa çağırma

gittim ve unuttum
sen de
sen de
unut

ben sana iyi gelmiyorum çıldırıyorsun
kalp kırıyorsun

vurmuşsun kendini serseriliğe
bir ağaç altında bulmuşlar seni
kederlenip sevda içmişsin
her zamanki gibi
şimdi vur başını taşlara

cebinde bir sayfa varmış ak
yazmışsın kırmızı kalemle
sayfada bildik bir şarkı
unut gözlerimin rengini
unut

’Bir zamanlar seninle alevlenen başımı
dizlerinin yerine dayasaydım taşlara’

canım aşk şarkıları yazmak istedi
sana bu son hatıram son satırlarım

bak an dı yaşadıklarımız
zamanlar oldu hayli
vur başını taşlara

gez dolaş eğlen ek kirli tohumlarını

aşk yolunda yürümek emeklemekle
sevgi emekle

ne çağır ne de bekle
taşlara vur başını

der/be/der sevgili
herkes bir şeyler der
der
hani sen ne derdin
unuttum
unut sen de

kolay mı gül kadri bilmek
alayla derdin
diken battı eline

giderken unutmuşsun aşkını
yine her zamanki gibi

vedayla bitiyormuş
Kasımda da aşklar başka değilmiş

Yüksel Nimet Apel

5/Kasım/2012/Pazartesi/Bodrum